از یک صبح شلوغ در خیابان‌های هند تا یک فنجان چای هلو در ایتالیا

مت لموث نویسنده و تصویرگر آمریکایی در کتاب ما این‌طوری زندگی می‌­کنیم با کنار هم قرار دادن تصاویر مختلف، مخاطب را به مقایسه‌ی زندگی کودکانی از کشورهای متفاوت فرا می‌خواند و اینجاست که تفاوت­‌ها و شباهت‌­های آن­ها آشکار می‌­شود. تفاوت‌هایی که باعث شگفتی می‌­شوند و شباهت‌­هایی که تفاهم را به یاد می‌آورند. با وجود مرز بین شخصیت‌­ها و فاصله‌ی جغرافیایی، نویسنده در پایان تاثیرگذار داستان، آسمان شب را نشان می‌­دهد که برای همه یکسان است و به یاد مخاطب می‌اندازد که با وجود تفاوت‌های بسیار، همگی زیر یک آسمان به خواب می‌­رویم.

کِی  نه سال دارد و در ژاپن زندگی می‌‌کند. او هر روز برای رسیدن به مدرسه، به تنهایی خیابان های توکیو را طی می‌‌کند، از کنار مغازه‌‌ها و ساختمان‌‌های بلند می‌‌گذرد و بوی قهوه در مسیرش می‌‌پیچد. رومئو، هشت ساله است و در ایتالیا زندگی می‌‌کند. مسیر هر روزه‌ی‌‌ او تا مدرسه، از کنار رودخانه و دره‌‌های باریک و مزرعه‌های زیتون می‌‌گذرد. کیان هم در ایران زندگی می‌‌کند و هر روز صبح همراه مادر یا پدرش از خیابان‌‌های شلوغ دم صبح گرگان عبور می‌‌کند و در راه، ساختمان‌‌های نیمه‌‌کاره و مردمی که سر کار می‌‌روند را تماشا می‌‌کند.

ما این‌طوری زندگی می‌‌کنیم، داستانی است درباره‌ی زندگی. مت لموث، زندگی عادی هفت کودک در هفت کشور مختلف را دستمایه‌ی خلق اثر جدیدش قرار داده. اثری که با وجود سادگی، به جزئیات کوچک زندگی توجه کرده و در کنار آفرینش اثری ادبی و واقع‌گرا، یک اثر هنری موفق خلق کرده است. تصاویر واقع‌‌گرایانه‌ی کتاب از میز صبحانه، کلاس درس، ساختمان‌‌ها، آدم‌‌ها و لباس‌‌هایشان، گرچه زاده‌ی ذهن مت لموث نیستند و تماما از واقعیت می‌‌آیند، با این حال به خوبی می‌توانند مخاطب را شگفت‌‌زده کنند.

متن کامل یادداشت نیکو کریمی را در وبگاه وینش بخوانید.